บล็อกนี้ได้รับอนุญาตอย่างถูกต้องจาก แดนอรัญ แสงทอง

วันพฤหัสบดีที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เจ้าการะเกด


บทความวิจารณ์ / แนะนำโดย เฟย์ Faylicity
http://www.faylicity.com



เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นในค่ำคืนที่หนาวเฉียบเยียบเย็นของต้นเดือนธันวาคม ปี 2510 คืนหนาวคืนนั้นของแพรกหนามแดง แฝงไปด้วยความขมขื่นของภัยพิบัติจากอุทกภัย ที่ทิ้งความเศร้าหมองสิ้นหวังให้ผู้คนที่นั่น 

ผู้เขียนได้พาคนอ่านกลับไปสู่ยุคสมัยนั้นโดยบอกเล่าถึงเหตุการณ์ในช่วงนั้น เช่น สุรพล สมบัติเจริญยังโด่งดัง มิตร ชัยบัญชาเป็นพระเอกเรื่องแล้วเรื่องเล่า คนอ่านได้ทราบถึงนวนิยายที่ได้รับความนิยม นักมวยที่คนกำลังผูกใจ แต่ผู้เขียนไม่ได้เล่าความแต่อดีตเท่านั้น ยังกล่าวถึงอนาคตที่จะเกิดต่อไปจากคืนนั้น บางคนต้องระเห็จหายจากบ้านช่อง บ้างก็ตายจากไป แต่เรื่องที่จะเกิดขึ้นนี้คือเรื่องในคืนนั้น ในจังหวะเวลาอันไร้เดียงสาที่ไม่มีใครรู้ได้ถึงเหตุการณ์ภายหน้า มีแต่อดีตเท่านั้น กับผู้คนปัจจุบันที่ยังเป็นชีวิตชีวาอยู่ในโลก 

ที่แพรกหนามแดงนั้น เมื่อเสร็จจากงานการในท้องนา พวกผู้ชายก็จะมาชุมนุมกันที่ลานดินใต้ต้นมะขามใหญ่ และคุยจิปาถะ พวกเด็กๆ ตามผู้ใหญ่มาร่วมวงด้วย และพากันเล่นหัวไปตามทางของตน หลวงพ่อเทียนที่เป็นที่เคารพรักของผู้คนที่นี่มาร่วมวงด้วยเสมอ หลวงพ่ออายุเก้าสิบสามปีแล้ว หลวงพ่อเป็นพระที่หนังสือบรรยายไว้ได้น่ารักมาก ท่านเป็นพระที่ไม่สู้สำรวมนัก ออกวิ่งตามคันนาบ่อยๆ เพื่อช่วยเด็กผู้ชายเอาว่าวขึ้น และยังสอนเด็กผู้หญิงจักสานสุดแต่ฝีมือที่ตัวเองจะพอรู้มา หลวงพ่อเทียนชอบฟังรายการวิทยุ โดยเฉพาะเรื่องที่อ่านจากงานวรรณกรรมอย่าง ผู้ชนะสิบทิศ ของยาขอบ หลวงพ่อมีความสุขกับการฟังเพลงไทย เชียร์มวยไทย แต่สิ่งที่ทำให้เด็กๆ แห่งแพรกหนามแดงติดใจท่านมากก็เพราะหลวงพ่อเป็นนักเล่าเรื่องที่มหัศจรรย์นัก 
"นกยูงเป็นอัญมณีแห่งป่าโดยแท้ ถ้าหากป่าคือสรวงสวรรค์ นกยูงก็คือดารานักร้องและนักแสดงแห่งสรวงสวรรค์ ... นกยูงตัวผู้สวยกว่านกยูงตัวเมีย นกยูงตัวผู้จะฟ้องรำแพนหางบนลานดินอวดนางตัวเมีย นั่นเป็นนาฏกรรมสำหรับเทพเจ้าโดยแท้ แต่ก่อนที่จะฟ้อนรำแพนหาง นกยูงตัวผู้ก็จะทำลานดินให้โล่งเตียนเสียก่อน ใช้ลำคออันงอนงามของมันม้วนรัดต้นหญ้าสูงๆ และทึ้งถอนออก ม้วนรัดและทึ้งถอนออก เยี่ยงเดียวกับผู้เชี่ยวชาญนาฏกรรมที่ตรวจตราดูเวทีก่อนทำการแสดง และพรานก็ฆ่ามันโดยดอดเอาไม้รวกผ่าซีกไปปักไว้บนลานดินนั้น และนกยูงตัวผู้ก็เพียรพยายามอยู่นั่นแล้วที่จะทึ้งถอนไม้รวกอันนั้นให้หลุดขึ้นมาจากผืนดินให้จงได้ ใช้ลำคออันงอนงามของมันม้วนรัดและทึ้งถอนออก ม้วนรัดและทึ้งถอนออก และยังคงวิริยะอุตสาหะกระทำการเช่นนั้นอยู่แม้ว่าคอของมันจะมีบาดแผลเหวอะหวะ นาฏกรรมแห่งความรักกลับกลายเป็นนาฏกรรมแห่งความตาย" 

เด็กๆ จำเรื่องที่หลวงพ่อเทียนเล่าให้ฟังได้จนขึ้นใจ แต่ก็ยังอยากฟังอีกบ่อยๆ หลวงพ่อเล่าเรื่องที่มีความอัศจรรย์อยู่ในเรื่องเสมอ เช่นจอมขมังเวทย์ มนต์คาถา เสือสมิง ขุมสมบัติ ในคืนนี้ หลวงพ่อเริ่มต้นเล่าเรื่องต่างๆ นานาอีกครั้ง เป็นเรื่องเล่าจากอดีตสมัยที่ป่าไม้ยังอุดม สัตว์ป่ายังสมบูรณ์ และหลวงพ่อได้ย้อนกลับไปเล่าเรื่องของหลวงพ่อเมื่อยังหนุ่ม ก่อนจะบวช หลวงพ่อเมื่อเป็นฆราวาสชื่อว่าควันเทียน เมื่ออายุยี่สิบปี มีภรรยาชื่อเจ้าการะเกด หญิงสาววัยสิบเจ็ดที่อ่อนหวานช่างฝัน 

เรื่องของเจ้าการะเกดคือเรื่องความรักในวัยเยาว์ ทั้งคู่ต่างมีความฝันจะเริ่มต้นครอบครัว โดยได้หักร้างถางพงมาเป็นผืนดินทำนา แต่แล้วจุดเริ่มต้นแห่งความวิบัติก็บังเกิดขึ้น เมื่อมีเสือตัวหนึ่งลากเอาวัวไปกิน เหตุการณ์นี้กระทบใจหนุ่มควันเทียนอย่างยิ่ง เพราะแม่ของเขาก็ถูกเสือฆ่าตาย ซึ่งเขาได้เป็นพยานเห็นโศกนาฏกรรมนี้ด้วยตนเอง 

หนังสือเล่มนี้อ่านสนุก แต่รสอย่างแรกที่ทำให้อ่านได้จับจิตจับใจอย่างเพลิดเพลินนั้น อยู่ที่ภาษาที่งามงดน่าประทับใจอย่างยิ่ง ภาษาของแดนอรัญสวยอย่างลึกซึ้งนัก การบรรยายบรรยากาศของป่า ของแพรกหนามแดง ของแสงหิ่งห้อยระยิบ ของลมหนาวบาดผิว ของท้องฟ้าหลากสีต่างเวลา ผู้เขียนทำได้หมดจดสวยงาม หนังสือเล่มนี้ทำให้ผู้อ่านต้องตกเป็นเชลยทางตัวอักษรอย่างสิ้นเชิง เพราะภาษาถ้อยความและเนื้อเรื่องดึงดูดใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ 

นอกจากความจับใจในภาษาแล้ว เรื่องในนี้ยังมีทั้งอารมณ์ขันที่น่ารัก มีอารมณ์ตื่นเต้นใคร่รู้ และมีความเศร้าโศกเหลือแสน มีทั้งความรักและชัง เศร้าและสุข ใครที่ชอบเรื่องผจญภัยตามแบบล่องไพร หรือเพชรพระอุมา ก็น่าจะอ่านได้สนุก เพราะในเรื่องรวมเอาความลึกลับแสนเสน่ห์ไว้ได้เช่นนั้น 

เนื้อหาส่วนใหญ่ในเล่มเป็นเรื่องเล่าจากหลวงพ่อเทียน ซึ่งเหมาะเจาะกับวิธีการเขียนของแดนอรัญ ที่ไม่ค่อยขึ้นย่อหน้าใหม่ มีแต่ตัวหนังสือเรียงรายยาวเหยียด ทำให้ผู้อ่านเสมือนเป็นผู้ร่วมวงชุมนุมที่ลานดินรอบกองไฟในค่ำคืนเหน็บหนาวเงียบงันนั้น เราได้กลายเป็นผู้ฟังหลวงพ่อเทียนเล่าเรื่อง ซึ่งภาษาของแดนอรัญเป็นมนต์ขลังอย่างใหญ่หลวง ผู้อ่านอาจจะอ่านไปด้วยดวงตาแวววาวอย่างเด็กๆ ที่ฟังอยู่รอบกองไฟนั้น 

การเขียนแบบต่อเนื่องของแดนอรัญเช่นนี้จะน่าอ่านได้ ก็ต่อเมื่อผู้เขียนต้องมีฝีมืออย่างยิ่งที่จะผูกใจคนอ่านไว้กับตัวหนังสือ ซึ่งแดนอรัญเขียนดีได้อย่างนั้น จนการไม่มีย่อหน้าไม่ได้สร้างอุปสรรคแต่อย่างใด หากแต่เป็นเสน่ห์ที่ทำให้เราไม่อยากหยุดอ่าน หากภาษาและการเล่าเรื่องของเขาไม่ดีอย่างเหลือร้ายแล้ว เขาย่อมไม่อาจผูกใจคนอ่านให้ติดตามกับถ้อยความอันเหยียดยาวนี้ได้ แต่แดนอรัญทำให้เราดื่มด่ำในถ้อยคำของเขา การอ่านจึงเป็นเสมือนความรักที่ไถ่ถอนตัวไม่ขึ้น 

แม้ "เจ้าการะเกด" จะเป็นชื่อเรื่อง และชื่อรองบนปกเขียนไว้ว่า "เรื่องรักแต่เมื่อครั้งบรมสมกัปป์" แต่ตัวละครที่มีบทบาทเด่นที่สุดไม่ใช่เจ้าการะเกด แต่เป็นธรรมชาติและป่าในอดีต หากจะจัดเรื่องนี้เป็นเรื่องรักในอดีต ก็เป็นรักของธรรมชาติในสมัยที่ผืนป่ายังไม่ถูกทำลาย 

หากพบหนังสือเล่มนี้ก็อยากให้ลองอ่านดู เนื่องจากเป็นไปได้ว่าเราจะตกอยู่ในอาการอย่างเดียวกัน อันที่จริงแล้ว การเขียนแนะนำถึงหนังสือที่เราชอบอย่างสุดจิตสุดใจนั้นทำได้ยากมาก เนื่องจากแทนที่จะใช้สมองไตร่ตรอง เรากลับใช้แต่หัวใจ และดูเหมือนการใช้เหตุผลใดๆ จะหยุดทำงานอย่างสิ้นเชิง เวลาเขียนแนะนำเรื่องแนวนี้จึงมีแต่ข้อความที่แปลได้เพียงคำเดียวว่า อยากแนะนำให้อ่านจริงๆ แต่บทแนะนำนั้นจะเขียนได้ไม่น่าอ่านเอาอย่างยิ่ง ผู้แนะนำสังเกตตัวเองมาเป็นหลายหนแล้วว่า เรื่องที่รักที่สุดนั้น กลับเขียนแนะนำได้ไม่เป็นภาษาคนเอาเสียเลย 

เจ้าการะเกดเป็นหนังสือดีที่รักเล่มหนึ่งที่อยากแนะนำอย่างยิ่งเช่นนั้น หากเมื่อได้อ่านคำแนะนำนี้แล้วจะไม่เห็นเนื้อหาสาระอ้นใด นั่นก็เป็นเพราะความรักทำให้เรามืดบอดไปเสียแล้ว และหากจะกล่าวคำใดที่จะฟังรู้เรื่องราวแม้แต่คำเดียว คำนั้นก็อยากจะบอกคุณว่าให้ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ดู แม้ว่าคุณอาจจะไม่ได้ชอบได้รักอย่างที่ผู้แนะนำรัก แต่หนังสือเล่มนี้ก็พิเศษและไม่น่ามองผ่านไปด้วยประการใดๆ 

ดังที่หลวงพ่อเทียนเล่าว่านกยูงเป็นอัญมณีแห่งป่า การเขียนในเล่มของแดนอรัญเป็นอัญมณีแห่งภาษา 
 
เกี่ยวกับผู้เขียน แดนอรัญ แสงทอง นามปากกาของ เสน่ห์ สังข์สุข เกิดที่เพชรบุรี สำเร็จการศึกษาทางวรรณคดีต่างประเทศจากม.ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร เป็นนักเขียน นักแปล กวี และเจ้าของสำนักพิมพ์ปาปิรัส, อรุโณทัย ผลงานเขียนเรื่องแรกคือเรื่องสั้น "เพลงศพ" พิมพ์ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ผลงานเรื่องสั้น "ทุ่งร้าง" ได้รับรางวัลเรื่องสั้นดีเด่นจาก ฟ้าเมืองทอง 

ผลงานเขียนรวมเล่มคือ ผู้ถูกกระทำ (๒๕๒๘ ในนามปากกา มายา), ยามพราก (๒๕๓๓), เงาสีขาว (๒๕๓๖), อสรพิษ (๒๕๔๕), เพลงรักคนพเนจร (๒๕๔๕), เจ้าการะเกด (๒๕๔๖) เงาสีขาวและอสรพิษได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศด้วย นอกจากนั้นยังมีงานแปลที่ใช้นามปากกา มายา เช่น ทุ่งดอกหญ้าถึงดวงดาว ของ ออสการ์ ไวลด์, เมตามอร์ฟอร์ซิส ของคาฟก้า, คนสวน ของ รพินทรนารถ ฐากูร, คนโซ ของ คนุท เฮ็มซุน ใช้นามปากกา เชน จรัสเวียง กับงานแปลเช่น กระแสลมในฤดูใบไม้ผลิ, แล้วดวงตะวันก็ฉายแสง, สวนสวรรค์แห่งความรัก ของเฮ็มมิงเวย์ และ คนจมน้ำตายที่รูปหล่อที่สุดในโลก ของ การ์เซีย มาร์เกซ ปัจจุบันพำนักที่อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี 

เจ้าการะเกด : แดนอรัญ แสงทอง 
ISBN 974-916-22-5-0 แมวคราว ๑๙๗ หน้า ราคา ๑๕๐ บาท 

Copyright © 2003 faylicity.com 

บางค่ำคืนหลังจากฝนตกหรือในขณะที่ฝนสร่างซาเบาบางลงเหลือแต่เพียงอาการพร่างพรำ ป่าทั้งป่ากลายเป็นสีน้ำเงินพร่างพราวระยิบระยับและสว่างไสวราวกับมีงานนักขัตฤกษ์เพราะแสงหิ่งห้อยนับหมื่นนับแสนตัว แสงของหิ่งห้อยมากมายเหลือคณาเยี่ยงนั้นข้าคงไม่มีโอกาสได้เห็นอีกแล้วในชั่วชีวิตนี้ แสงนั้นและการกะพริบพร่างพรายของมันเย้ยแสงจันทร์และแสงดาว แสงนั้นและการกะพริบพร่างพรายของมันทำให้โลกงดงามกว่าสรวงสวรรค์ 
-- แดนอรัญ แสงทอง, เจ้าการะเกด 

หยิบมาปัดฝุ่นล่าสุด ๒๒ ธันวาคม ๒๕๔๖
.................................................................................

ขอขอบคุณ คุณเฟย์ Faylicty

สำหรับบทความวิจารณ์แนะนำหนังสือเล่มนี้ http://www.faylicity.com/book/book1/karaked.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น