คัดบางส่วน
กลับมาที่อสรพิษ คุณสนิทกับงูขนาดไหนถึงขั้นเขียนอสรพิษออกมา ?
(หัวเราะ) ก็เป็นเรื่องเล่าที่ผมคิดว่าในทุกหมู่บ้านในชนบททั่วประเทศน่าจะเคยได้ยินเรื่องคล้ายๆ
อสรพิษอยู่บ้าง มันเป็นเรื่องที่ใครก็บอกเล่า ไม่พ่อคุณก็แม่คุณ
ไม่ก็เป็นปู่ย่าตายาย พี่ป้าน้าอาของคุณที่เขาจะเล่าเรื่องถึงความน่ากลัวเกี่ยวกับงู
ผมไม่ได้สนิทกับงูขนาดนั้นหรอก (หัวเราะ) มันเป็นเรื่องเล่า
เรื่องเจ้าการะเกดก็เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับเสือสมิงเหมือนกัน มันเป็นเรื่องบ้านนอก
ไม่เห็นต้องมีปมด้อยเลย
.... ความสุข ความทุกข์ ความหวัง ณ วันนี้ของแดนอรัญ ?
ก็มีความสุขดีนะ ตามอัตภาพ ความทุกข์ก็เป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีอยู่
เพราะผมเองก็เป็นเหยื่อของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เช่นเดียวกับมนุษย์ทั้งหลายในโลก
มันไม่ได้หวังอะไรมากมายนะ ผมก็ทำไปอย่างถึงที่สุดที่มันเป็นหน้าที่ของผมเท่าที่จะทำได้ในฐานะนักเขียน
เข้าใจว่าทำมาเยอะนะ ก็ปล่อยให้เป็นภาระของคนรุ่นต่อไป... วันหนึ่งผมก็ล้มตายลงมันเป็นกฎธรรมชาติ
คุณมีปัญญาคุณมีเรี่ยวมีแรง คุณก็แบกรับต่อไป ผมก็พยายามบอกกับคนรุ่นหลังๆ
อยู่บ้างประมาณนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น