แดนอรัญ แสงทอง นักเขียนโปรด ของ อุทิศ เหมะมูล : นักเขียนซีไรต์ ปี 2552

อุทิศ เหมะมูล แชมป์ซีไรต์แห่งลับแล, แก่งคอย แสดงความชื่นชมอาจารย์
สัมภาษณ์ : ปารัณ, ศิริน
ภาพ : รัฐพล ศิริจิรสุข และเพื่อน
จาก นิตยสาร แพรว 25 ก.ย.52

ผมได้อ่านหนังสือของคุณแดนอรัญเรื่อง “อสรพิษ” แล้วรู้สึกว่า โอ้โฮ นี่คือภูผาวรณกรรมชิ้นหนึ่งเลย ชอบมาก อยากได้คำแนะนำจากคนนี้ ใช้วิธีแบบในหนังจีนที่ศิษย์ไปนั่งคุกเข่าหน้าบ้านอาจารย์ ถ้าไม่ยอมจะนั่งไปตลอด เผอิญมีที่อยู่ที่เขาเผลอลงไว้ในหนังสือ “อสรพิษ” .......ผมจึงส่งต้นฉบับไปให้พร้อมแนบจดหมายว่า อยากให้ช่วยวิจารณ์ สักพักได้รับไปรษณียบัตรกลับมาแผ่นหนึ่งว่า “อย่าทำเลย งานเขียนมีไว้สำหรับผู้ที่อดทนเท่านั้น คุณไปใช้ชีวิตให้เต็มที่ก่อน ถ้ารวยแล้วก็รวยไปเลย มีชื่อเสียงไป สิบปีหลังจากนั้นค่อยถามตัวเองว่ายังมีความรู้สึกอยากเขียนหนังสืออยู่หรือเปล่า ถ้ามีค่อยกลับมาทำ”

ผมอ่านจบ ความรู้สึกแรกคือดีใจที่ตอบกลับ แสดงว่าต้นฉบับถึงมือแล้ว ถัดมาคือ ดีใจที่ได้เห็นลายมือของนักเขียนที่ชื่นชม และสุดท้ายคือ ไม่ยอม เขียนขู่มาอย่างนี้ ยิ่งไม่ยอมจึงเขียนจดหมายกลับไปว่า เลือกทางนี้แล้ว จะพิสูจน์ตัวเองต่อไปให้เขารู้ว่าเราไม่ยอมแพ้

ทิ้งหายไปสักสามเดือน ได้รับจดหมายประมาณสี่หน้าขึ้นต้นว่า “จดหมายถึงนักเขียนหนุ่ม ผมอ่านจบแล้ว มีส่วนที่ดีอยู่เยอะ มีความน่าสนใจ แต่ข้อเสียเบ้อเริ่ม คือนิยายเรื่องนี้ยังไม่จบ ตัวละครจะเป็นอย่างไรต่อ คุณเริ่มไว้แล้ว กัดฟันทำให้จบจะดีมาก แล้วผมยินดีจะเขียนคำนิยมให้”

อ่านจบใจผมเต็มตื้นไปหมด เขียนตอนต่ออีกสามตอน ระหว่างนั้นคุณแดนอรัญส่งไปรษณียบัตรมาตลอด เหมือนเป็นพี่เลี้ยงจริง ๆ เลยว่า เสร็จหรือยัง ถึงไหนแล้ว เป็นกำลังใจให้ ถ้าคุณล้มเลิกเสียตอนนี้ผมจะผิดหวังในตัวคุณมาก ฯลฯ จนในที่สุดผมเขียน “ระบำเมถุน” เสร็จสมบูรณ์

หลังจากส่งต้นฉบับไปให้ ได้รับไปรษณียบัตรตอบว่า ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับนิยายจากคุณ ผมจะอ่านอย่างละเอียดลออ แต่ประเมินโดยรวมคุณน่าจะได้คะแนนจากผมในระดับที่ดีมาก ข้อติติงจุกจิกมีเป็นธรรมดา ขออย่าถือสา ผ่านไปสักพักก็เขียนมาบอกว่า ตอนแรกอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง น่าเบื่อ อึดอัดนิดหน่อย แต่ยิ่งอ่านยิ่งสนุก น่าติดตาม พอถึงตอนจบยิ่งดีมาก คุณพยายามสำเร็จแล้ว อนุญาตให้ฉลอง ทำตัวเสเพลได้หนึ่งวัน

ต้นฉบับที่เขียนวิจารณ์ได้กลายเป็นสมบัติล้ำค่าของผมเพราะเต็มไปด้วยลายมือที่แก้คำผิด เว้นวรรคให้ ขีดเส้นใต้ว่าอธิบายความไม่ชัด ตรงไหนเขียนดีก็มีข้อความว่า ผมต้องจำของคุณไปใช้บ้างแล้ว เป็นเรื่องที่คิดขึ้นมาทีไรรู้สึกดีทุกครั้ง